Studenten en docenten van Muziewetenschap van harte welkom!
Voor studenten is een strip te verwerven.
BAKEDAG 7 MEI 2011
LOCATIE: CONSERVATORIUM VAN AMSTERDAM [MAP]
PROGRAMMA
1230 AUTRIM: Wim van der Meer
1250 Rip Remix: Rein Spoorman
1310 LUNCH
1410 Ben Mendes en Ceumar
1440 Remixing musical meaning via new technologies: Trevor Grahl
1500 Ableton: MEZ
1520 THEE
1535 SHORT BAKE PRESENTATIONS
1555 De toekomst van het auteursrecht: Joeri Oudshoorn
1615 Multimedia wajang: Nanang en Ledjar
1635 Plenaire discussie maar geen panel
1700 BORREL
1830 DINER
TOELICHTINGEN
Gerard van Wolferen: Studenten olv Jan IJzermans hebben een project gedaan in Zambia met als resultaat een film van 25 minuten over de introductie van elektriciteit en het gebruik van media in een dorpje. De makers, 2 studenten Media, zullen hem toelichten.
Wim van der Meer: In het AUtomated TRanscription for Indian Music (AUTRIM) project proberen we muziek melografisch weer te geven op een manier die de link tussen geluid en beeld voor het gevoel van de betrokken musici zo goed mogelijk vasthoudt. Er ontstaat daarbij een nieuwe multimediale expressie/impressie met een andere beleving van de Noord Indiase klassieke muziek. Dit is een technologische verfijning van het werk waarmee Metfessel in 1928 was begonnen.
Rein Spoorman: Rip! A Remix Manifesto, een open source documentaire van de Canadese webactivist en filmmaker Brett Gaylor over auteursrecht en remix-cultuur. De documentaire is de eerste ‘open source’ documentaire waaraan internetgebruikers wereldwijd hebben bijgedragen. De documentaire ‘RIP! A Remix Manifesto’ toont met veel humor de absurde en schokkende consequenties van het huidige auteursrecht voor particulieren, kunstenaars en wetenschappers. Een hoofdrol is weggelegd voor sample-artiest Girl Talk. Zijn opzwepende composities bestaan uit bewerkte fragmenten van bestaande muziek en als hij alle rechten daarvoor zou afkopen, zou hij miljoenen kwijt zijn. Zijn daarom ‘illegale’ optredens tonen de kunst van het sampelen en roepen vragen op over creatieve vrijheid in een tijd waarin grote mediabedrijven als TimeWarner en Disney het grootste deel van ons intellectuele eigendom bezitten. In dit even serieuze als grappige manifest laten de makers zien hoe essentieel het voor kunstenaars en wetenschappers is om elkaars kennis te kunnen gebruiken en elkaar te kunnen inspireren. Software en muziek worden over de hele wereld via internet ontwikkeld, gedeeld en gebruikt buiten de grote corporaties om. Hun financiële belangen staan inmiddels recht tegenover de belangen van individuen. De makers luiden met RIP! A Remix Manifesto de noodklok om artistieke en wetenschappelijke vrijheid voor de toekomst te garanderen.
Ceumar en Ben Mendes: Ceumar zal een aantal nummers spelen die gerelateerd zijn aan de mogelijkheden van sociale media en ook verband houden met youtube als research kanaal voor artiesten. We laten zien via de computer op welke manier je als independent artiest en producer je product online verkoopt (cdbaby, iTunes, Spotify), promotie maakt en de sociale media hierin gebruikt om de binding met de fanbase te versterken en concerten / releases te communieren. Ook geven we aan dat het zeer arbeidintensief is en dat het niet vanzelf komt. Sociale media is geen toverwoord voor succes.
Trevor Grahl explores many instances of how a few new musical technologies affect the way a society adjusts its grip on the environment and music, with its valence of associations, uses, and functions. iTunes, ring tones, online music streaming and file sharing programs, mix tapes, YouTube, Guitar Hero, personal music players, play lists and Muzak are among several technologies recently developed that now form the basic medium by which people actively or passively interact with music, offering many new and remarkable “handles”. Two contrasting models of musical communication are discussed, applied, and kept in mind throughout the paper, illuminating music’s potential as a communicative medium within this fabric of reorientation and adjustment.
Mez (Wouter Wesseling) zal uitleg geven over de wonderlijke mogelijkheden van Ableton.
Frank Kouwenhoven, Jane Harvey, Miriam Brenner en Wim van der Meer geven korte toelichtingen over de pas verschenen/binnenkort te verschijnen publicaties en internet activiteiten: Music and the Art of Seduction, Oideion Online, Bake facebook en Bake wordpress.
De toekomst van het auteursrecht; Joeri Oudshoorn zet het auteursrecht in een breder perspectief en gaat in op de uitdagingen die de muziekindustrie te wachten staat door technische en economische veranderingen. Muziek wordt massaal gekopieerd zonder dat de makers daarvoor betaald worden. Is er toekomst voor het huidige auteursrecht? Of is er een nieuw model nodig? En als er een nieuw model moet komen, waaraan moet dat dan voldoen? Hoe worden musici in de toekomst beloond?
De volledige naam van Nanang is Ananto Wicaksono. Hij is de kleinzoon van Ki Ledjar Soebroto uit Yogyakarta. Ledjar is geboren in Wonosobo ( bij Dieng). Zijn vader was een artiest/danser, en poppenspeler. Ledjar is een leerling van dalang Ki Narto Sabdo. Ananto kwam als heel jong kind al bij zijn grootvader in huis. Hij was toen al aangetrokken door de wayang. Op zijn vijfde was hij al dalang. Hij won veel prijzen. Zijn grootvader is een goede tekenaar. Hij begon al op de lagere school met het tekenen van landkaarten, die in de klas werden opgehangen. Later ging hij maskers maken, van hout, en wayangpoppen van leer. Hij vindt nog steeds nieuwe methoden uit om de poppen beter te laten bewegen. Hij werkt ook mee aan projecten om muurschilderingen te maken op viaducten etc. In de jaren '80 kwam Ledjar in contact met de Haarlemse poppenspeler Rien Baartmans. Die vroeg hem om wayangpoppen van kancil, het dwerghertje, te maken voor hem en later ook wayang purwa poppen. Dit resulteerde in nieuwe opdrachten uit Nederland o.a. voor het Zuiderzeemuseum in Hoorn: Wayang Jan Pietersz. Coen, etc. Nanang leerde ook al als kleuter gamelan spelen (dat hoort bij de opvoeding van dalang). Hij raakte gefascineerd door electronische muziek en begon composities op zijn computer te maken. Tegelijkertijd begon hij met animaties. Allereerst kancil verhalen, want zijn grootvader en hij hadden een sanggar wayangkancil in Yogya, waar leerlingen van het conservatorium leerden wayang spelen. Eerst liet Nanang de leden van de sanggar wayang kancil of zijn grootvader de poppen hanteren. Dat filmde hij. Vervolgens maakte hij via zijn computer de muziek. Later, in 2008, ging hij de muziek verder uitwerken, omdat hij voor het Tropenmuseum een wayang kancil animatie moest maken. In 2009 werd hij gevraagd voor Museum Bronbeek in Arnhem de Wayang Revolusi spelen en van muziek voorzien, en daarbij een animatie maken. Hij componeerde op zijn computer de muziek hiervoor. Het is een combinatie van Javaanse en westerse melodieen, afhankelijk van de situaties in het verhaal. In 2010 componeerde hij de muziek voor de Wayang Willem van Oranje en voor de animatie in voor Museum Nusantara in Delft. Hij werd hierbij geholpen door een Javaanse componist die gespecialiseerd is in electronische muziek, Budi Pramono. Nanang speelde in Nederland ook op de Pasar Malam/Tong Tong Fair in Den Haag in 2008, 2009 en 2010. Hij leerde de leden van de Javaanse gamelangroep zijn gamelanversie van de muziek (dank aan Hedi Hinzler).
Voor studenten is een strip te verwerven.
BAKEDAG 7 MEI 2011
LOCATIE: CONSERVATORIUM VAN AMSTERDAM [MAP]
PROGRAMMA
0930 Inloop en koffie
1000 Jaarvergadering (stukken worden via email toegezonden)
1130 Meer koffie (ook voor wie de jaarvergadering heeft gemist)
METAMODERNE MEDIA IN WERELDMUZIEK EN -DANS
1200 The Educators: Gerard van Wolferen1230 AUTRIM: Wim van der Meer
1250 Rip Remix: Rein Spoorman
1310 LUNCH
1410 Ben Mendes en Ceumar
1440 Remixing musical meaning via new technologies: Trevor Grahl
1500 Ableton: MEZ
1520 THEE
1535 SHORT BAKE PRESENTATIONS
1555 De toekomst van het auteursrecht: Joeri Oudshoorn
1615 Multimedia wajang: Nanang en Ledjar
1635 Plenaire discussie maar geen panel
1700 BORREL
1830 DINER
TOELICHTINGEN
Gerard van Wolferen: Studenten olv Jan IJzermans hebben een project gedaan in Zambia met als resultaat een film van 25 minuten over de introductie van elektriciteit en het gebruik van media in een dorpje. De makers, 2 studenten Media, zullen hem toelichten.
Wim van der Meer: In het AUtomated TRanscription for Indian Music (AUTRIM) project proberen we muziek melografisch weer te geven op een manier die de link tussen geluid en beeld voor het gevoel van de betrokken musici zo goed mogelijk vasthoudt. Er ontstaat daarbij een nieuwe multimediale expressie/impressie met een andere beleving van de Noord Indiase klassieke muziek. Dit is een technologische verfijning van het werk waarmee Metfessel in 1928 was begonnen.
Rein Spoorman: Rip! A Remix Manifesto, een open source documentaire van de Canadese webactivist en filmmaker Brett Gaylor over auteursrecht en remix-cultuur. De documentaire is de eerste ‘open source’ documentaire waaraan internetgebruikers wereldwijd hebben bijgedragen. De documentaire ‘RIP! A Remix Manifesto’ toont met veel humor de absurde en schokkende consequenties van het huidige auteursrecht voor particulieren, kunstenaars en wetenschappers. Een hoofdrol is weggelegd voor sample-artiest Girl Talk. Zijn opzwepende composities bestaan uit bewerkte fragmenten van bestaande muziek en als hij alle rechten daarvoor zou afkopen, zou hij miljoenen kwijt zijn. Zijn daarom ‘illegale’ optredens tonen de kunst van het sampelen en roepen vragen op over creatieve vrijheid in een tijd waarin grote mediabedrijven als TimeWarner en Disney het grootste deel van ons intellectuele eigendom bezitten. In dit even serieuze als grappige manifest laten de makers zien hoe essentieel het voor kunstenaars en wetenschappers is om elkaars kennis te kunnen gebruiken en elkaar te kunnen inspireren. Software en muziek worden over de hele wereld via internet ontwikkeld, gedeeld en gebruikt buiten de grote corporaties om. Hun financiële belangen staan inmiddels recht tegenover de belangen van individuen. De makers luiden met RIP! A Remix Manifesto de noodklok om artistieke en wetenschappelijke vrijheid voor de toekomst te garanderen.
Ceumar en Ben Mendes: Ceumar zal een aantal nummers spelen die gerelateerd zijn aan de mogelijkheden van sociale media en ook verband houden met youtube als research kanaal voor artiesten. We laten zien via de computer op welke manier je als independent artiest en producer je product online verkoopt (cdbaby, iTunes, Spotify), promotie maakt en de sociale media hierin gebruikt om de binding met de fanbase te versterken en concerten / releases te communieren. Ook geven we aan dat het zeer arbeidintensief is en dat het niet vanzelf komt. Sociale media is geen toverwoord voor succes.
Trevor Grahl explores many instances of how a few new musical technologies affect the way a society adjusts its grip on the environment and music, with its valence of associations, uses, and functions. iTunes, ring tones, online music streaming and file sharing programs, mix tapes, YouTube, Guitar Hero, personal music players, play lists and Muzak are among several technologies recently developed that now form the basic medium by which people actively or passively interact with music, offering many new and remarkable “handles”. Two contrasting models of musical communication are discussed, applied, and kept in mind throughout the paper, illuminating music’s potential as a communicative medium within this fabric of reorientation and adjustment.
Mez (Wouter Wesseling) zal uitleg geven over de wonderlijke mogelijkheden van Ableton.
Frank Kouwenhoven, Jane Harvey, Miriam Brenner en Wim van der Meer geven korte toelichtingen over de pas verschenen/binnenkort te verschijnen publicaties en internet activiteiten: Music and the Art of Seduction, Oideion Online, Bake facebook en Bake wordpress.
De toekomst van het auteursrecht; Joeri Oudshoorn zet het auteursrecht in een breder perspectief en gaat in op de uitdagingen die de muziekindustrie te wachten staat door technische en economische veranderingen. Muziek wordt massaal gekopieerd zonder dat de makers daarvoor betaald worden. Is er toekomst voor het huidige auteursrecht? Of is er een nieuw model nodig? En als er een nieuw model moet komen, waaraan moet dat dan voldoen? Hoe worden musici in de toekomst beloond?
De volledige naam van Nanang is Ananto Wicaksono. Hij is de kleinzoon van Ki Ledjar Soebroto uit Yogyakarta. Ledjar is geboren in Wonosobo ( bij Dieng). Zijn vader was een artiest/danser, en poppenspeler. Ledjar is een leerling van dalang Ki Narto Sabdo. Ananto kwam als heel jong kind al bij zijn grootvader in huis. Hij was toen al aangetrokken door de wayang. Op zijn vijfde was hij al dalang. Hij won veel prijzen. Zijn grootvader is een goede tekenaar. Hij begon al op de lagere school met het tekenen van landkaarten, die in de klas werden opgehangen. Later ging hij maskers maken, van hout, en wayangpoppen van leer. Hij vindt nog steeds nieuwe methoden uit om de poppen beter te laten bewegen. Hij werkt ook mee aan projecten om muurschilderingen te maken op viaducten etc. In de jaren '80 kwam Ledjar in contact met de Haarlemse poppenspeler Rien Baartmans. Die vroeg hem om wayangpoppen van kancil, het dwerghertje, te maken voor hem en later ook wayang purwa poppen. Dit resulteerde in nieuwe opdrachten uit Nederland o.a. voor het Zuiderzeemuseum in Hoorn: Wayang Jan Pietersz. Coen, etc. Nanang leerde ook al als kleuter gamelan spelen (dat hoort bij de opvoeding van dalang). Hij raakte gefascineerd door electronische muziek en begon composities op zijn computer te maken. Tegelijkertijd begon hij met animaties. Allereerst kancil verhalen, want zijn grootvader en hij hadden een sanggar wayangkancil in Yogya, waar leerlingen van het conservatorium leerden wayang spelen. Eerst liet Nanang de leden van de sanggar wayang kancil of zijn grootvader de poppen hanteren. Dat filmde hij. Vervolgens maakte hij via zijn computer de muziek. Later, in 2008, ging hij de muziek verder uitwerken, omdat hij voor het Tropenmuseum een wayang kancil animatie moest maken. In 2009 werd hij gevraagd voor Museum Bronbeek in Arnhem de Wayang Revolusi spelen en van muziek voorzien, en daarbij een animatie maken. Hij componeerde op zijn computer de muziek hiervoor. Het is een combinatie van Javaanse en westerse melodieen, afhankelijk van de situaties in het verhaal. In 2010 componeerde hij de muziek voor de Wayang Willem van Oranje en voor de animatie in voor Museum Nusantara in Delft. Hij werd hierbij geholpen door een Javaanse componist die gespecialiseerd is in electronische muziek, Budi Pramono. Nanang speelde in Nederland ook op de Pasar Malam/Tong Tong Fair in Den Haag in 2008, 2009 en 2010. Hij leerde de leden van de Javaanse gamelangroep zijn gamelanversie van de muziek (dank aan Hedi Hinzler).